Cor van Zwieten, oprichter van Atalante in 1958

Naar aanleiding van een opgegooid balletje en ook in het kader van het 50 jarig bestaan van onze vereniging heb ik een bezoekje gebracht aan ere-lid Cor van Zwieten. Ik kende Cor wel als zijnde mijn zeer gewaardeerde trainer, en oud volleyballid die er al vanaf de begin jaren bij is geweest. Maar na die middag leerde ik Cor nog wat meer interessante kanten kennen.

Het verhaal begon bij een roerige tijd in Nederlands Indie. Waar ze met een veel te vol schip, bijna als vee, gedropt werden. Ze waren niet veel gewend en als je daar terecht komt met afschuwelijke beelden van verminkte en dode mensen keert je maag wel even om! Cor had hier absoluut moeite mee en ondanks dat hij voelde dat hij zijn maten in de steek liet koos hij daar toch voor een job in de postverwerking. Een roerige tijd waar hij ook veel over schreef met zijn vriend Henk de Wit. Ook een bekende bij Atalante! Maar er waren ook stille periodes, waar de verveling de kop op stak. Sommige luierden alleen, andere kaarten of gingen naar de bioscoop, maar Cor mocht graag sporten en daar speelden ze volleybal, wat hij erg leuk vond.

In maart 1950, na 2 en half jaar, kwam hij terug naar Nederland. Dat leuke volleybal spelletje wilde hij ook graag overbrengen in Vinkeveen. Op het stukje land wat we tegenwoordig kennen als kermisterrein mocht hij spelen, met een touw en wat palen. Vlak bij het ouderlijk huis van de Aarsmannen, dat kwam ook eigenlijk mooi uit. Het enige wat hij moest “betalen” voor het plat getrapte gras was een zakje kunstmest. Ook begonnen toen de studie reizen al! Met zijn allen in de bus naar de vereniging SOS in Utrecht. Want in de steden was het volleybal spelletje al bekend. Hier werd nog een en ander toegelicht door deze vereniging en Cor. Langzamerhand ging het spelen van grasveldjes, schoolpleintjes naar het gymzaaltje aan de provinciale weg. Met Piet van Asselen, Minus van Wijk, Herman en Ton Aarsman, Piet en Cor van Zwieten. Een nog te overwinnen punt was nog wel vader Aarsman, een voetballiefhebber, die zag dat zijn kinderen door Cor werden overgehaald om te gaan volleyballen. Cor dorst er eerst nooit langs te gaan. Later is het gelukkig allemaal goed gekomen en is Bertus Aarsman zelfs erelid van Atalante geworden! Ook weet hij nog dat An* enthousiast was over het spelletje, wilde ook altijd mee. Maar ja dat mocht niet van de pastoor die tijd. Dit was geen vrouwensport en laat staan een gemende sport! (*Roos kwam 10 jaar later, en is ook nog steeds zeeeer enthousiast).

Cor heeft lange tijd zelf gespeeld, maar is daarna zijn trainersdiploma gaan halen. Dat opleiden zat hem toch in het bloed. Hij heeft lange tijd de hogere teams van Atalante getraind en gecoacht. Ik heb daarvan ook wat kranteknipsels uit o.a. 1972 en 1974 gekregen met kampioenen en Cor als coach/trainer. Ook een interview met Cor. Deze zal ik allemaal inscannen en beschikbaar maken voor op de site. Ook zag ik een foto van een KPJ- team met namen als Jan Hendriks, Wim Aarsman, Wim Voorbij, Timo Ruizendaal, Arie van Zwieten, Peter Bon en Johan de Graaff, dezelfde coach en spelers als bij Atalante, maar dan in een ander shirtje. Zijn actieve loopbaan als trainer/coach worden onderstreept door diverse trainingsboeken en vooral door talloze briefjes van een drukkerij met op de achterkant een training. Hij had tijd te kort en als de drukmachine bezig was kon hij de training mooi opzetten. Hij geeft ook aan dat hij zijn gezin, waar hij enorm trots is, eigenlijk tekort heeft gedaan doordat hij zo bevlogen was van het spelletje en het ook altijd goed wilde doen! Wat dat betreft lijkt hij ook wel wat op zijn vader.
Ik denk dat veel (oud)leden Cor als trainer hebben gehad. Ook heeft hij mij nog getraind toen ik bij de aspiranten zat (ook al weer een hele tijd geleden..). Langzamerhand heeft hij verder afstand genomen en hij verontschuldigd zich dat hij niet meer op de tribune zit, maar hij is nu actief bij een zangkoor waarvoor hij ook regelmatig op pad is. Het blijft een actief persoon ondanks zijn 80 jaren! Op het end liet hij me ook nog een boek zien. Het gaat over zijn leven, dit is hij samen met zoon Hans aan het maken. Hierin staat veel informatie over Vinkeveen en hoe hij alles meemaakte, de bezetting, een foto van terugtrekkende Duitsers uit Vinkeveen, zijn reis naar Nederlands Indie (incl. briefwisselingen met Henk de Wit) en natuurlijk heeft de volleybal ook een plekje gekregen! Een erg leuk boek met veel anekdotes, maar het is nog niet af!

Na zo’n 2 uur moet ik ook weer verder. Een erg boeiend en interessant bezoek! Ik krijg nog diverse papieren mee en ik beloof alles weer terug te brengen nadat ik alles heb gescand voor het Atalante archief! Wat een historie!! Cor bedankt!